Σε κάθε Εσπερινό, ακούμε το "Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου..." (Λουκ.2, 29-32). Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας πληροφορεί, ότι με τα λόγια αυτά ο Δίκαιος Συμεών δοξολόγησε και ευχαρίστησε τον Θεό, την στιγμή που αξιώθηκε να πάρει στην αγκαλιά του, τον Ιησού ως βρέφος 40 ημερών, στον Ναό των Ιεροσολύμων.
Αλλά ποιός ήταν ο Συμεών που αξιώθηκε από τον Θεό της ιδιαιτέρας αυτής τιμής; Ήταν ένας πιστός και ευλαβής άνθρωπος, που περίμενε με ζωηρό πόθο να εκπληρωθούν οι Προφητείες του Ησαΐα και των άλλων Προφητών για τον ερχομό του Μεσσία Χριστού στη γη, που θα χάριζε τη σωτηρία στον Ισραηλητικό λαό. Επί πλέον ο Γέροντας Συμεών είχε μέσα του το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο του είχε υποσχεθεί ότι δεν θα έφευγε από τον κόσμον αυτόν πριν δει με τα μάτια του τον Σωτήρα, τον Μεσσία Χριστό. Γι' αυτό, καταλαβαίνουμε τη χαρά και την συγκίνηση του, όταν την ημέρα εκείνη το Άγιο Πνεύμα ειδοποίησε τον Συμεών ότι έφθασε η ώρα που λαχταρούσε, και τον προέτρεψε να πάει στο ναό. Αμέσως, έσπευσε να προϋπαντήσει Αυτόν που περίμενε να ιδεί, μια ολόκληρη ζωή, μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Και μόλις είδε την Θεοτόκο Μαρία με τον Ιωσήφ να φέρνουν το σαράντα ημερών θείον Βρέφος στο ναό, ανεγνώρισε τον Μεσσία Χριστό. Όπως γράφει ο Μέγας Βασίλειος η θεία δύναμη του Βρέφους φώτισε τους καθαρούς οφθαλμούς της καρδιάς του Συμεών και έτσι τον αξίωσε να δει τον Θεό. Να δει, δηλαδή, ότι δεν ήταν ένα Βρέφος, όπως όλα τα άλλα, αλλά μέσα του κατοικούσε η όλη η Θεότητα. Με αυτή την αίσθηση ο ευλαβής Συμεών άπλωσε τα χέρια του και δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Ιησού, δόξασε τον Θεό και είπε:
"Τώρα, Κύριε, μπορεῖς ν᾿ ἀφήσεις τό δοῦλο σου νά πεθάνει εἰρηνικά,
ὅπως τοῦ ὑποσχέθηκες, γιατί τά μάτια μου εἶδαν τό σωτήρα
πού ἑτοίμασες γιά ὅλους τούς λαούς, φῶς πού θά φωτίσει τά ἔθνη
καί θά δοξάσει τό λαό σου τόν Ἰσραήλ" (Λουκ.2,29-32).
Η Ωδή αυτή, όπως έχει χαρακτηριστεί, του Δικαίου Συμεών, είναι από τις ωραιότερες της Αγίας Γραφής. Πολλοί από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας έχουν εμβαθύνει στις έννοιες που περικλείει, γι' αυτό και καθιερώθηκε η καθημερινή χρήση της στους ιερούς ναούς μας.
Ας δούμε μερικές από τις βασικές έννοιες που περικλείουν τα λόγια αυτά του Γέροντα Συμεών, όσο πιό περιληπτικά μπορούμε:
1.- Η σφοδρή επιθυμία της ψυχής του ανθρώπου να συναντήσει τον Χριστό.
Ο Συμεών, όπως είδαμε, είχε λάβει την υπόσχεση από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει αν δεν ιδεί τον Μεσσία. Περίμενε χρόνια να πραγματοποιηθεί αυτή η υπόσχεση. Επί δεκαετίες δεν έβλεπε τίποτε. Έφθασε σε ηλικία 100 ετών, αλλά δεν είχε δει ακόμη κανένα σημείο· αλλά δεν απελπιζόταν. Οι Ερμηνευτές του χωρίου αυτού της Αγίας Γραφής υπολογίζουν ότι ο Συμεών είχε φθάσει στην ηλικία των 115 ετών, όταν αξιώθηκε να δεί τον ιερό πόθο του να πραγματοποιείται. Πόσο ενισχυτικό είναι αυτό για μας, να περιμένουμε με υπομονή την εκπλήρωση όσων ο Κύριός μας έχει υποσχεθεί. Μπορεί να καθυστερεί, αλλά στο τέλος το κάθε τι θα εκπληρωθεί.
2.- Η απόλυτη ικανοποίηση της ψυχής του ανθρώπου από την συνάντησή του με τον Σωτήρα Χριστό.
Ο Δίκαιος Συμεών από τη στιγμή που πήρε το θείο Βρέφος στην αγκαλιά του, αισθάνθηκε ότι απέκτησε όλους τους θησυρούς και τις χαρές της γης. Δεν ήθελε τίποτε άλλο πλέον στη ζωή του. Ο σκοπός της ζωής του ολοκληρώθηκε. Γι' αυτό αισθάνθηκε την ανάγκη να παρακαλέσει τον Θεό να τον απολύσει· να λύση τα παλαμάρια του καραβιού του, που το κρατούσαν δεμένο στο λιμάνι της γης, για να αποπλεύσει για το ουράνιο λιμάνι! Σαν να έλεγε: Τώρα πλέον, Κύριε, απόλυσέ με από την ζωή αυτή. Απόλυσε τον πιστό σου δούλο, για να αναπαυθεί. Τώρα ας έρθει ο θάνατος να με πάρει. Ο πόθος μου εκπληρώθηκε. Είδα με τα μάτια μου τον Υιόν σου! Δεν περιμένω τίποτε άλλο σ' αυτόν τον κόσμο. Λάβε την ψυχή μου κοντά Σου.
Αλήθεια! Εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί ασθανόμαστε αυτή την ικανοποίηση και πληρότητα από την κοινωνία μας με τον Χριστό, όπως την αισθάνθηκε ο Γέροντας Συμεών! Εκείνος, για λίγα λεπτά μόνον κράτησε στην αγκαλιά του τον Χριστό και τίποτε περισσότερο. Εμείς αξιωνόμαστε πολύ μεγαλυτέρων ευεργετημάτων από τον Χριστό: με τη βάπτισή μας ενωθήκαμε με τον Χριστό και με τη θεία Κοινωνία έρχεται ολόκληρος ο Χριστός και κατοικεί μέσα μας. Και για να μας βοηθήσει η Εκκλησία να αισθανθούμε και να εκφράσουμε αυτή την εσωτερική ικανοποίηση και αγαλλίαση πρόσθεσε στις Ευχές της Ευχαριστίας μετά την θεία Μετάληψη και το "Νῦν ἀπολύεις". Ζούμε αυτή την βαθειά ικανοποίηση, τη χαρά και την ευφροσύνη που μας προσφέρει ο Χριστός, ή αναζητούμε άλλου είδους ικανοποιήσεις μακρυά από τον Χριστό! Αξίζει να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια τα βάθη την ψυχής μας και να δώσει ο καθένας την απάντηση στον εαυτόν του.
Ελλείψει χρόνου, θα συνεχίσουμε το θέμα μας στην επόμενη Ομιλία μας. Τώρα ας κλείσουμε με την προτροπή του ύμνου της εορτής της Υπαπαντής που γιορτάσαμε:
"Δεῦτε καί ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν, καί δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τό σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν" (Στιχηρά Εσπερινού Εορτής).
Ελάτε κι εμείς να συναντηθούμε με τον Χριστό, ψάλλοντας ιερούς ύμνους, και να υποδεχθούμε Αυτόν, τον Σωτήρα, που είδε και προϋπάντησε ο Συμεών. Αμήν.